ကၽြန္ေတာ္ ၁၀ ႏွစ္သား ေလာက္က မွတ္မိေနတာ တစ္ခု႐ွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ အစ္မ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္နဲ႕ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေႏြရာသီ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းကို အေပ်ာ္လိုက္သြားတာပါ။ အဲဒီတုန္းက အဘြားနဲ႕ အစ္မ၀မ္းကဲြတို႕ ေနတဲ့ ဧရာ၀တီတုိင္းထဲက ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနတဲ့ အညာျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕ကေန ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ အလည္သြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြေပါ့။ အဲဒီယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းမွာပဲ မဂၤလာတရားေတာ္ကို စျပီး ရင္းႏွီးခြင့္ရတာပါ။ လူမိုက္ဆိုရင္ ေ႐ွာင္ေသြလဲြလို႕ မမွီ၀ဲနဲ႕ ကင္းေအာင္ေန ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးေပါ့။

တရားေတာ္ရဲ႕ အခ်က္တစ္ခ်က္ခ်င္းကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ျပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကည့္ရင္ ငါဟာ မဂၤလာတရားနဲ႕ အညီ မေနႏုိင္ေသးပါလား ဆိုတာ သိလာရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူမိုက္ကို မမွီ၀ဲျခင္း၊ ပညာ႐ွိကို မွီ၀ဲဆည္းကပ္ျခင္းတို႕ဆိုတာ ႐ိုး႐ိုး႐ွင္း႐ွင္းေလးနဲ႕ အထိေရာက္ဆံုး ေအာင္ျမင္ေရး က်င့္စဥ္ေတြလို႕ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႕ အညီေနထုိင္က်င့္သံုးႏုိင္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႕ သံသရာအတြက္ အေကာင္းဆံုး ျပင္ဆင္မႈ႐ွိျပီးသားလို႕ ယူဆမိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

{{{မဂၤလာတရား ၃၈ ပါး}}}

၁။ အေသ၀နာစ ဗာလာနံ = လူမိုက္တို႕ကို မဆည္းကပ္ျခင္း။
၂။ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ = ပညာ႐ွိတို႕ကို ဆည္းကပ္ျခင္း။
၃။ ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ = ပူေဇာ္ထုိက္သူတို႕အား ပူေဇာ္ျခင္း။
၄။ ပတိ႐ူပေဒသ ၀ါေသာစ =သင့္တင့္ေသာအရပ္၌ ေနထုိင္ျခင္း။
၅။ ပုေဗၺစ ကတပုညတာ = ျပဳခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈ ႐ွိေသာသူျဖစ္ျခင္း။
၆။ အတၱသမာပဏီဓိ = မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ျခင္း။
၇။ ဗာဟုႆစၥ = အၾကားအျမင္မ်ားေသာ သူ၏ အျဖစ္ ျဖစ္ျခင္း။
၈။ သိပၸ = လက္မႈပညာ အစ႐ိွေသာ အျပစ္မ႐ွိေသာ အတတ္တုိ႕ကို တတ္ျခင္း။
၉။ ၀ိနေယာစ သုသိကိၡေတာ = ေကာင္းစြာသင္အပ္ေသာ ၀ိနည္းတရား ႐ွိျခင္း။
၁၀။ သုဘာသိတ၀ါစာ = ေကာင္းစြာဆိုျခင္း။
၁၁။ မာတာပိတု ဥပ႒ာန = အမိအဘတို႕ကို ေကာင္းစြာ လုပ္ေကၽြးျခင္း။
၁၂။ ပုတၱဒါရႆသဂၤဟ = သားမယားတို႕အား သၿဂၤဳ ိဟ္ေထာက္ပံ့ျခင္း။
၁၃။ အနာကုလ ကမၼႏၱာ = အေႏွာင့္အယွက္မ႐ွိေသာ အမႈတို႕ကိုသာ ျပဳျခင္း။
၁၄။ ဒါနဥၥ = အလွဴေပးျခင္း။
၁၅။ ဓမၼစရိယ = ျမတ္ေသာ အက်င့္တို႕ကို က်င့္ျခင္း။
၁၆။ ဉာတကာနဥၥ သဂၤဟ = ေဆြမ်ိဳးတို႕အား ေထာက္မျခင္း။
၁၇။ အန၀ဇၨာနိကမၼာနိ = အျပစ္မ႐ွိေသာ အမႈတို႕ကို ျပဳျခင္း။
၁၈။ ပါပ အာရတီ = မေကာင္းမႈမွ ေ၀းစြာ ေ႐ွာင္ၾကဥ္ျခင္း။
၁၉။ ပါပ ၀ိရတီ = မေကာင္းမႈမွ အထူး ေ႐ွာင္ၾကဥ္ျခင္း။
၂၀။ မဇၨပါန သံယေမာ = ေသရည္ေသရက္ကို ေသာက္စားျခင္းမွ ေ႐ွာင္ၾကဥ္ျခင္း။
၂၁။ အပၸမာေဒါစ ဓေမၼသု = ေကာင္းမႈကုသိုလ္တို႕၌ မေမ့ေလ်ာ့ျခင္း။
၂၂။ ဂါရ၀ = ႐ိုေသထိုက္သူတို႕အား ႐ုိေသျခင္း။
၂၃။ နိ၀ါတ = မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်ျခင္း။
၂၄။ သႏၱဳ႒ီ = ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္း။
၂၅။ ကတညဳတ = သူျပဳဖူးေသာ ေက်းဇူးကို သိျခင္း။
၂၆။ ကာေလန ဓမၼႆ၀န = သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ၌ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာယူျခင္း။
၂၇။ ခႏၱီ = သည္းခံျခင္း။
၂၈။ ေသာ၀စႆတာ = သူေတာ္ေကာင္းတို႕ ဆံုးမအပ္ေသာ စကားကို နာလြယ္ျခင္း။
၂၉။ သမဏာနဥၥဒႆန = ရဟန္းပုဏၰားတို႕အား ဖူးျမင္ျခင္း။
၃၀။ ကာေလန ဓမၼသာကစၧာ = သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ၌ တရားေတာ္ကို ေဆြးေႏြးေမးျမန္းျခင္း။
၃၁။ တေပါ = ျခိဳးျခံစြာ က်င့္ျခင္း။
၃၂။ ျဗဟၼစရိယ = ျမတ္ေသာ အက်င့္တို႕ကို က်င့္ျခင္း။
၃၃။ အရိယသစၥာနဒႆန = အရိယသစၥာတို႕ကို သိျမင္ျခင္း။
၃၄။ နိဗၺာန သစၧိကိရိယာ =နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရျခင္း။
၃၅။ နကမၸတိ = ေလာကဓံတရားတို႕ႏွင့္ေတြ႕ေသာ္ တုန္လႈပ္ေသာစိတ္ မ႐ွိျခင္း။
၃၆။ အေသာက = ေလာကဓံတရားတို႕ႏွင့္ေတြ႕ေသာ္ စိုးရိမ္ေသာစိတ္ မ႐ွိျခင္း။
၃၇။ ၀ရဇံ = ေလာကဓံတရားတို႕ေတြ႕ေသာ္ စိတ္၌ ရမၼက္မ႐ွိျခင္း။
၃၈။ ေခမံ = ေလာကဓံတရားတို႕ေတြ႕ေသာ္ စိတ္၌ေဘးမ႐ွိျခင္း။

ဆရာၾကီး ဦးသုခ ရဲ႕ သုခမွတ္စု စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

Type the rest of your post here. ကုိ မ်က္လုံး ဆိမွ ကူးယူထားပါသည္။